Cancale, gelegen tussen Saint-Malo en de Mont Saint-Michel, is een klein stadje dat wordt beschouwd als de hoofdstad van de oesterteelt*.
*Deze activiteit bestaat uit het kweken van oesters.
Een beetje geschiedenis
Cancale staat sinds 1030 bekend als "Cancavena" en komt van het Bretonse "konk" dat schuilplaats of baai betekent. "Al" is een vervorming van "aven" wat rivier betekent.
Sinds de 18e eeuw worden oesters gewonnen in de baai van Cancale. In 1787 zag Lodewijk XVI zich genoodzaakt een verordening uit te vaardigen om het uitbaggeren van de baai te reguleren, teneinde uitputting van de natuurlijke voorraden te voorkomen.
In die tijd werden zelfs meer dan 100 miljoen oesters per jaar gewonnen.
Zodra het visseizoen begon, rond Pasen, vertrokken honderden bisquines (vissersboten die op zeilschepen leken) om zoveel mogelijk oesters te oogsten. Vissen was slechts toegestaan voor een periode van 15 dagen.
Bij vloed kwamen de bisquiennes hun lading lossen in de haven en maakten dan plaats voor de vrouwen die de oesters moesten sorteren.
Sinds 2019 staat de oesterkweek in Cancale op de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van UNESCO.
De oester door de geschiedenis heen
In de oudheid hadden oesters al een goede reputatie. De Romeinen importeerden ze inderdaad van de Normandische en Bretonse kusten voor en na de invasie van Gallië.
In de Middeleeuwen verloren ze aan populariteit ten koste van de sint-jakobsschelp, symbool van de bedevaart, voordat ze weer in zwang kwamen ten tijde van Lodewijk XIV, die ze naar verluidt elke ochtend at.
Het was aan François I te danken dat de oester uit Cancale echt populair werd.
In de 18e eeuw, slachtoffer van het succes, werd de oestervisserij verboden tijdens het zomerseizoen.
In 1858 werd het kweken professioneel dankzij een systeem waarbij het oesterbroed kon worden bewaard, uitgevonden door Ferdinand de Bon, de commissaris van de marine aan wie wij de gouden eeuw van de oesterteelt te danken hebben.
Soorten oesters die in Cancale worden gekweekt
Van de vele soorten oesters worden er in Cancale twee gekweekt:
- de platte oester
- de holle oester
De platte oester, ook bekend als de "paardenvoet" vanwege de grootte die hij kan bereiken, is de bekendste soort. Inheems symbool van Bretagne en Cancale. Een variëteit die gewaardeerd werd door François I, die er de reputatie van de stad aan te danken heeft.
De Belon de Cancale (platte oester) ontleent zijn naam aan de rivier waar hij vandaan komt.
Eeuwenlang overgeëxploiteerd, is dit ras nu onderhevig aan dodelijke epidemieën.
De holle oester, die in de 19e eeuw werd ingevoerd om de Bretoense oesterteelt te redden en die uit Portugal werd ingevoerd, is robuuster en economischer dan de platte oester.
Deze variëteit, die oorspronkelijk uit Japan komt, is vandaag de dag de meest geteelde in Cancale.
Tot ziens in Bretagne voor een vakantie in de frisse lucht!
